W drugiej części kontynujemy tłumaczenie pojęć i miejsc związanych ze światem Eternity. Tym razem dowiecie się co nieco o Wolnym Palatynacie, Eir Glanfath, bogu światła Eothasie i dialekcie Hylspeak. Trzecia część i nowy dział poświęcony „Wiedzy ze Świata Eternity” już niebawem.

Dyrwood, Wolny Palatynat – niezależna nacja, która była pierwotnie kolonią, a później stała się wielkim, zdalnym księstwem Imperium Aedyru. Dowodzeni przez księcia Admetha Hardeta sukcesywnie walczyli o swoją niepodległość w niezwykle ciężkiej kampanii kolonizowania niebezpiecznych ruin Eir Glanfath.  Wbrew faktowi,  że nie są już – mówiąc poprawnie – palatynatem (ani księstwem), ludzie Dyrwood wciąż nazywają ich dom „Wolnym Palatynatem” z czystej dumy. Większość mieszkańców Dyrwood to Aedyrscy ludzie, elfy i krasnoludy, ale wielu z nich to kulturowo zintegrowani orlani czy dzieci elfów Glanfathan. Niezależnie od tego, że stoczyli wojnę z Imperium Aedyru w przeszłości, są dzisiaj partnerami handlowymi, choć zachowały się stare urazy. Ich ciągłym punktem spornym jest eksploracja i kolonizacja Eir Glanfath, którą Aedyr wciąż forsuje, oficjalnymi i nieoficjalnymi drogami.

Eir Glanfath – imię, które zostało nadane nieokreślenie staremu królestwu elfów, które pokrywało całe tereny leśne na południowy-wschód od Rzeki Bael. Chociaż nie byli technologicznie zaawansowani w porównaniu do współczesnych cywilizacji, udało im się przeprowadzić szereg architektonicznych i astronomicznych osiągnięć, które badacze i uczeni wciąż starają się zrozumieć. Jakikolwiek był zasięg królestwa Eir Glanfath, ruiny tego miejsca były opuszczone przez wieki czy nawet milenia przed przybyciem Vailian i Aedyrczyków. Tak zwane leśne elfy „Glanfathan” nie miały żadnej kulturalnej więzi z królestwem i wolały żyć w koczowniczych społecznościach, aniżeli starych strukturach budowlanych. Nikt nie rozumie ruin Eir Glanfath, a przeszła błędna interpretacja ich znaczenia stała się zarzewiem dwóch konfliktów o małej skali: Wojny Złamanego Kamienia (Broken Stone War) i Wojny Czarnych Drzew (The War of Black Trees), gdzie ta druga zakończyła się pożarem, który skonsumował szeroki obszar Dyrwood.

Eothas – Aedyrska nazwa dla boga światła i odkupienia. Chociaż kult Eothasa jest wciąż popularny w Imperium Aedyru i Readceras, wiara została zakazana w większości miast Dyrwood przez wydarzenia związane z Wojną Świętych, która miała swój moment kulminacyjny w Cytadeli Godhammera. Mimo że Eothas niegdyś regularnie porozumiewał się ze swoimi wiernymi, nie zrobił tego od czasu zniszczenia Świętego Waidwen w Bitwie Godhammera 200 lat temu.

Mowa Hyl – stary dialekt Aedyran, którym posługują się wyłącznie wiejskie społeczności i starsze elfy w najważniejszych strategicznie rejonach Aedyru. Gramatycznie jest niemal identyczny do Aedyriańskiego, ale zawiera liczne archaizmy, które zniknęły z współczesnego języka lub w czasie nabrały innych znaczeń. Mówcy współczesnego Aedyriańskiego mogą zrozumieć Hyl, ale czasami może być mylący. Mowę Hyl można usłyszeć powszechnie w pieśniach ludowych i wierszach, które przetrwały przez wieki. Niektórzy ludzie łączą spontaniczne porozumiewanie się Mową Hyl z przebudzonymi duszami. W rezultacie przesądni ludzie często wpadają w szał kiedy słyszą ten dialekt, obawiając się, że ich dusze przez to zaczną wspominać przeszłe żywoty.