Githmara - Język Githzerai oraz Githyanki

Wszelkie formy twórczości Sferowców.

Moderatorzy: Moderator, Global Moderator

Awatar użytkownika
Ghoster
Global Moderator
Posty: 497
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:08 pm

Githmara jest językiem używanym przez Githów, niemniej jest to konkretniej język Githzerai, i to właśnie o tym języku będę pisał w tym temacie. Język Githyanki zwie się Githyarą (Giŧyāra) i jest o wiele bardziej chaotyczny od Githmary (chociaż można uznać, iż Githyara jest dialektem Githmary), być może poświęcę trochę czasu na opisaniu go, ale to kiedy indziej. Powiem najpierw trochę o samym języku; tym samym zaczyna się teraz Lekcja Pierwsza:

Zalążki Githmary pojawiają się już w mrocznych, niepamiętnych wiekach rządzy chaosu, który wszystko zapoczątkował. Gdy Lud formował się w istocie cielesnej, napotkał na wielką przeszkodę - wyodrębniając poszczególne jednostki (które miały zostać później nazwane Githami) Lud nie mógł się porozumieć ze sobą nawzajem. Niewiele wiadomo o tamtych czasach, niemniej zważywszy na fakt, iż język ten tworzony był przez istoty chaosu na planie Limbo, jest to oczywiście język chaotyczny - mówiąc to pod względem lingwistycznym należy zwrócić uwagę na to, iż jest on przez ów fakt niezwykle nieregularny, a momentami bezsensowny. W tym szaleństwie jest jednak często metoda.

Trzeba także zwrócić uwagę na to, iż język Githów był zakazany, gdy byli oni niewolnikami rasy Illithidów, dlatego wiele z jego oryginalnego kształtu przepadło, a słowa, które teorytycznie powinny pochodzić od jednego rdzenia, tak naprawdę pochodzą od kilku, ponieważ niektóre starsze formy, co to zostały przekazane przez starszych Githzerai, przyjęły się podczas modernizacji języka po skończeniu wojny z Illithidami. Ważny jest też fakt, iż język ten, jakkolwiek chaotyczny, odzwierciedla jednak w sporym stopniu zarówno historię jak i kulturę Githzerai; idealnym przykładem byłoby to, iż wiele powszednich, codziennych wypowiedzi zawiera różnego gatunku powiedzenia li też adagia, traktujące o zamierzchłych czasach.

Co do samego języka: zaczniemy, klasycznie zresztą, od fonetyki, niemniej nie będę omawiał jej prawideł w stu procentach, ba, nawet nie wstawię żadnych tabelek, na początek zaczniemy po prostu z krótkim opisem wymowy. Cóż, najważniejsze jest to, iż wymowa niebywale wacha się wśród użytkowników języka właśnie ze względu na chaotyczność ich umysłów. Tak samo nie istnieje w tym języku dokładnie coś takiego jak "rozpiska spółgłosek", ponieważ istnieją takie dźwięki, które pojawiają się przykładowo tylko w jednym słowie, ewentualnie w jednym rdzeniu i jemu pochodnych słowach.

Ano właśnie, rdzenie. Należy zwrócić uwagę na to, iż Githmara jest językiem alternacyjnym (jak, na przykład, arabski), to jest opiera swoje słowotwórstwo przede wszystkim na tworzeniu słów od różnych rdzeni spółgłoskowych; tworzenie wyrazów wywodzących się od danego rdzenia polega na dokładaniu do niego różnych samogłosek i spółgłosek. Mogą to być rdzenie dwuspółgłoskowe (np. G-Ŧ "Gith, Lud" bądź R-N "Matka, wychowywać"), trójspółgłoskowe (które mogą czasami stanowić po prostu rdzenie dwuspółgłoskowe z podwojonym drugim radykałem (np. G-Ŧ-Ŧ "Ciało, skóra, fizyczność")) oraz, nie najrzadsze ale i nie najczęstsze, czwórspółgłoskowe (które pochodzą albo od rdzeni trójspółgłoskowych z podwojonym trzecim radykałem, albo od podwojonych rdzeni dwuspółgłoskowych - faktyczne rdzenie czwórspółgłoskowe są jednak nieregularne i chyba najrzadsze). Żeby to wszystko poniekąd zobrazować, weźmy na ten przykład regularny rdzeń L-S-R "woda, picie":
Lesār "لسار" - Woda
Lyesīr "ليسير" - Wody
Alāssor "ءلاسّر" - Rzeka
Ilasrāin "ءلسران" - Morze
Lūsrul "لوسرل" - Wodnik
Lāsrayl "لاسريل" - Wodnicy
Malsār "ملسار" - Ja piję
Luseyrunn "لسيرنّ" - On/ono pije
Miluysr "مليسر" - My pływamy
Jak widać, alternacje są w Githmarze monstrualnie potężnym narzędziem do tworzenia słów - można w nich tworzyć nawet słowa, które sensu nie mają i się ich nie używa, ale są jak najbardziej możliwe pod względem gramatycznym:
Lesirmará "لسرمرى" - Język wody
Warto też spomnieć, iż od rdzenia L-S-R można utworzyć także rdzeń L-S-R-R, z którego pochodzi przykładowo:
Ilasrārrin "ءلسرارّن" - Ocean.

W lekcji pierwszej nie będę was zanudzał nieskończonymi rdzeniami i ich alternacjami, ale wspomnę, iż na tę chwilę od jednego rdzenia trójspółgłoskowego można utworzyć dwadzieścia pięć słów, a ta liczba będzie stosunkowo rosnąć w miarę opracowywania tego języka. Coś, co umieszczę, to przede wszystkim kilka słów, które na pewno przydadzą się w kolejnych lekcjach:
Giŧ "غث" - Gith (Pochodzi od nieregularnego rdzenia G-Ŧ, który posiada szereg rdzeni pochodnych);
Giŧmará "غثمرى" - Githmara (alternacją CiCmará/CeCiCmará oznacza się różnorakie języki mówione);
Giŧzerai "غثزرةى" - Githzerai (jest to słowo pochodzące od dwóch rdzeni, pierwszym, oczywistym jest G-Ŧ, natomiast na końcu występuje skrótowiec od rdzenia Z-R-Ŧ "błogosławić, zbawiać, pomagać", , od którego pochodzi minimalnie słowo "Zirŧimon" oznaczające "Zbawiciela");
Giŧyanki "غثينك" - Githyanki (tutaj z kolei można zaobserwować rdzeń Y-N-K "wolność, niepodległość, prawo, możliwość");
Karaħ "كرح" - Ostrze Karach (pochodzi od rdzenia K-R-Ħ "chaos, nieporządek, nieopanowanie, bezkształt", od którego można także utworzyć słowo "Kēyraħ", oznaczające dosłownie "Chaos");
Īlliŧīd "إلّثيد" - Illithid (pochodzi od rdzenia L-Ŧ-D "nieczystość, nienawiść, spaczenie", tutaj ujawnia się kultura Githów, nazywających Illithidów "znienawidzonymi" bądź też "nieczystymi");
Urn "ءرن" - Matka (słowo nieregularne od rdzenia R-N)
Obrazek
Awatar użytkownika
Corpselight
Rozdwojony Język
Rozdwojony Język
Posty: 132
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:18 pm
Lokalizacja: Sigil

Fantastyczna sprawa! Wielki szacunek za ogrom pracy, jaką musiałeś w to włożyć - już widzę, że było warto :D W oczekiwaniu na kolejne lekcje zapytam o dwie sprawy:

1) Istnieje jakaś stała reguła dotycząca zamiany liczby pojedynczej na mnogą? Długo przyglądałam się przykładom rzeczowników "woda/wody" i "wodnik/wodnicy" z czworokątem samogłoskowym pod ręką, ale nic konkretnego nie wymyśliłam.

2) Czy Ŧ powinniśmy wymawiać jako [θ] (zarówno w np. giŧ jak i īlliŧīd)?
Awatar użytkownika
Ghoster
Global Moderator
Posty: 497
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:08 pm

Fantastyczna sprawa! Wielki szacunek za ogrom pracy, jaką musiałeś w to włożyć - już widzę, że było warto :D W oczekiwaniu na kolejne lekcje zapytam o dwie sprawy:
Jeśli mam być szczery, to to co umieściłem powyżej nie zajęło mi wcale więcej niż pół godziny. xd
1) Istnieje jakaś stała reguła dotycząca zamiany liczby pojedynczej na mnogą? Długo przyglądałam się przykładom rzeczowników "woda/wody" i "wodnik/wodnicy" z czworokątem samogłoskowym pod ręką, ale nic konkretnego nie wymyśliłam.
Jak już mówiłem, gramatyka jest poniekąd wzorowana na arabskiej. Język arabski słynie z tego, iż liczba mnoga jest *zawsze* nieregularna (innymi słowy - ucząc się nowego wyrazu trzeba zapamiętać jego liczbę pojedynczą i mnogą osobno). Tutaj jest poniekąd tak samo, ale istnieje kilka zasad, które pozwalają "przewidzieć" jaka będzie liczba mnoga wyrazu; wrzucę tutaj może przykłady ze rdzenia L-S-R:
Lesār "لسار" - Woda
Lyesīr "ليسير" - Wody
Alāssor "ءلاسّر" - Rzeka
Ilāssirom "ءلاسّرم" - Rzeki
Ilasrāin "ءلسران" - Morze
Ulasrān "ءلسران" - Morza
Lūsrul "لوسرل" - Wodnik
Lāsrayl "لاسريل" - Wodnicy
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na to, iż samogłoski krótkie zostają krótkie, a samogłoski długie zostają długie, co by się we rdzeniu nie działo. Co także widać, spółgłoski geminatami także zostają, a samogłoski krótkie (a konkretniej /a/, /e/ oraz /o/) mają tendencje do tworzenai dyftongów w liczbie mnogiej (tu także zauważalne jest, iż przednie /e/ oraz /a/ tworzą przednie dyftongi z /y/, a tylne /u/ i /o/ z /w/). Ponadto, jeżeli słowo zaczyna się od krótkiego /a/, w liczbie mnogiej zamienia się ono na /i/, a jeśli w pojedyńczej ma /i/, zamienia się ono na /u/; początkowe /e/ oraz /o/ przechodzą w /i/. Ale ogólnie słowa zaczynające się na /i/ są nieregularne, dlatego nie należy się nimi gdziekolwiek sugerować, ot, choćby kompletnie nielogiczna zmiana /i/ na /u/, podczas gdy wszelkie inne samogłoski dążą jak najbardziej do przodu. Dla porównania dam kilka przykładów z innych rdzeni:
Lesār "لسار" - Woda;
Lyesīr "ليسير" - Wody;
Geŧāŧ "غثاث" - Gith (mężczyzna);
Gyeŧīŧ "غيثيث" - Githowie (mężczyźni); warto wspomnieć, iż to slowo jednak nie jest często używane, zostało wypchnięte przez bardziej produktywne, nieregularne Giŧ/Gaŧāŧ;
Renān "رنان" - Wychowanek;
Ryenīn "رينين" - Wychowankowie;
Fexād "فخاد" - Szczęśliwy;
Fyexīd "فيخيد" - Szczęśliwi.
Ale na takich schematów jest kilka, dlatego trzebaby się ich wyuczyć (niemniej wyrazy z jednej opończy samogłoskowej mają zawsze taką samą formę w opończy samogłoskowej liczby mnogiej).
Właściwie to jest jeszcze liczba zerowa, ale o niej innym razem.
2) Czy Ŧ powinniśmy wymawiać jako [θ] (zarówno w np. giŧ jak i īlliŧīd)?
Ŧŧ [θ]
Đđ [ð]
Xx [χ] (ech, i znów problemy z tą czcionką... Tutaj powinno być greckie chi oznaczające charczenie, to szczelinówka uwularna, nie miękkopodniebienna; Darnath, zmień czcionkę na Times New Roman. ;c)
Qq [q]
Ħħ [ħ]
Cc [ʕ]
' [ʔ] - W łacince apostrof nie jest zapisywany na początku wyrazu, ale w środku i na końcu już tak (dla porównania, w abdżadzie alifem z hamzą zapisuje się początkowe długie samogłoski, a hamzą na linii początkowe zwarcie krtaniowe, w łacince nie zapisujemy, bo wygląda obrzydliwie, a pojawia się tam i tak zawsze).
Mam nadzieję, iż rozwiałem wszelkie wątpliwości. xd
Obrazek
Awatar użytkownika
Corpselight
Rozdwojony Język
Rozdwojony Język
Posty: 132
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:18 pm
Lokalizacja: Sigil

Rozwiałeś, dziękuję. Czekam na kolejne lekcje :D
Awatar użytkownika
Ghoster
Global Moderator
Posty: 497
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:08 pm

Wiele nie udało mi się zrobić ostatnimi czasy (a tak prawdę powiedziawszy to właściwie nic), ale postaram się omówić to, co było już stworzone, dlatego zapraszam do Lekcji Drugiej:

Zacznijmy może od pewnych podstaw, znaczy się zaimków osobowych. Zaimki osobowe odmieniają się przez liczby i rodzaje, a wyglądają one następująco:
Osoba 1:
Umm "ءمّ" - Ja (mężczyzna)
Imm "ءمّ" - Ja (kobieta)
Aim "ءم" - My
Osoba 2:
Nu "ن" - Ty (mężczyzna)
Ni "ن" - Ty (kobieta)
Nuat "نت" - Wy
Osoba 3:
Lunna "لنّى" - On
Linna "لنّى" - Ona
Lain "لن" - Oni
Jak widzicie, we wszystkich osobach można rozróżnić płeć, ale mimo to w zapisie abdżadem nie ma pomiędzy tymi wyrazami żadnej różnicy - a w przypadku pierwszej osoby liczba mnoga jest zapisywana tak jak pojedyncza. Otóż tak, w piśmie różnice między płcią mogą być trudne do wychwycenia, czasem niemożliwe - mówi się trudno, tak to bywa przy braku zapisu samogłosek krótkich. Jeszcze odnośnie powyższych słów - jak łatwo zauważyć, Githmara ma pewne skłonności do przyznawania formie męskiej samogłoski /u/, a formie żeńskiej /i/, ta zasada pojawia się w języku często, ale może być bardzo myląca, dlatego nie należy się nią zawsze kierować.

Następna rzecz to czasowniki. Ogólna zasada jest taka, iż z jednego rdzenia można wysnuć conajwyżej dwa czasowniki (jeden obejmujący alternacje od I do VIII, drugi obejmujące te od IX do XVI), stąd w Githmarze jest tak bardzo rozpowszechniona ewolucja różnych rdzeni. Zaczniemy jednak na początek jedynie z regularnymi, klasycznymi rdzeniami trój-spółgłoskowymi, weźmy na ten przykład rdzeń L-J-G (czytać, pisać, zapisywać):
*tutaj warto wspomnieć, iż "J" czytane jest jako [ʤ] (polskie "dż"), a "g" jako [ɟ] (tej głoski nie ma w polskim, ale w węgierskim oznacza się ją jako "gy", oznacza "miękkie g", podobne do tego w wyrazie "gibki".

I Maljāg "ملجاغ" - Ja piszę;
II Lijagnu "لجغن" - Ty piszesz (mężczyzna);
III Lijagni "لجغن" - Ty piszesz (kobieta);
IV Lujeygunn "لجيغنّ" - On/ono pisze;
V Lijeygunn "لجيغنّ" - Ona pisze;
VI Malujīg "ملجيغ" - My piszemy - Długie "ī" w końcówce pojawia się tam tylko dlatego, iż zbitka "jg" jest niedopuszczalna na końcu wyrazu;
VII Lijūg "لجوغ" - Wy piszecie;
VIII Laūjīg "لوجيغ" - Oni/one/te piszą - Tutaj także pojawia się rozdzielające "ī".

IX Miluyjāg "مليجاغ" - Ja czytam;
X Luyjagnu "ليجغن" - Ty czytasz (mężczyzna);
XI Luyjagni "ليجغن" - T czytasz (kobieta);
XII Luyjeygunn "ليجيغنّ" - On/ono czyta;
XIII Luyijeygunn "ليجيغنّ" - Ona czyta;
XIV Miluyjīg "مليجيغ" - My czytamy - Wstawka "ī";
XV Luyijūg "ليجوغ" - Wy czytacie;
XVI Luyaūjīg "ليوجيغ" - Oni/one/te czytają - Wstawka "ī".

I tak oto prezentuje się odmiana wszystkich czasowników pochodzących od regularnych rdzeni trójsamogłoskowych, które stanowią ponad 80% wszystkich rdzeni w języku. Co prawda znaczenia czasowników trzeba się wyuczyć, ale jest ono zawsze ściśle związane ze znaczeniem rdzenia spółgłoskowego. Od rdzenia L-J-G można utworzyć także kilka innych słów:

XVII Lejāg "لجاغ" - Książka
XVIII Lyejīg "ليجيغ" - Książki
XIX Alājjog "ءلاجّغ" - Pióro (do pisania)
XX Ilājjigom "ءلاجّغم" - Pióra (do pisania)
XXI Ilajgāin "ءلجغان" - Zapis
XXII Ulajgān "ءلجغان" - Zapisy
XXIII Lūjgul "لوجغل" - Pisarz
XXIV Lājgayl "لاجغيل" - Pisarze

W kolejnej lekcji będziemy już tworzyć zdania, dlatego chciałbym jeszcze szybko omówić liczebniki, które są całkiem ciekawym tematem w tym języku...

1 - Fodān "فدان" - Jeden
2 - Atabz "ءتبز" - Dwa
3 - Xekāt "خكات" - Trzy
4 - Tubzūz "تبتوز" - Cztery
5 - Qwanumt "قونمت" - Pięć
6 - Xyekīt "خيكيت" - Sześć
7 - Ufim "ءفم" - Siedem
8 - Ālbad "البد" - Osiem
9 - Xaktāt "خكتات" - Dziewięć
10 - Qašnir "قشنر" - Dziesięć

Co bardziej spostrzegawsi winni już zobaczyć pewne zależności między tymi liczbami. Cóż, liczebniki są w Githmarze przede wszystkim pełnosprawnymi rzeczownikami. Tak też liczba "jeden" pochodzi od rdzenia F-D-N oznaczającego "początek, rozpoczęcie, otwarcie", a "trzy" jest siedemnastą alternacją rdzenia X-K-T, który oznacza "Kolejny, następny". Ba, to nie wszystko, liczba "cztery" pochodzi od rdzenia T-B-Z-Z, który oryginalnie jest wydłużeniem rdzenia T-B-Z oznaczającego liczbę "dwa". Liczba "pięć" nastomiast jest dokładniej zaprzeczeniem (przedrostek qwa-) rdzenia N-M-T oznaczającego konkretniej "parzystość, para, regularność", jako iż "pięć" jest liczbą nieparzystą. "Sześć" jest natomiast liczbą mnogą od słowa "trzy". Liczby "siedem" i "osiem" nie pochodzą co prawda od żadnego rdzenia, ale "dziewięć" już na ten przykład jest wydłużonym rdzeniem X-K-T-T, który pochodzi od rdzenia, z którego wywodzą się liczby "trzy" oraz "sześć". Dziesiątka jest nieregularna.

Kolejnym razem będzie o zdaniach imiennych i jakichś prostych konstrukcjach czasownikowych.
Obrazek
Awatar użytkownika
maeliev
Global Moderator
Posty: 96
Rejestracja: pn paź 15, 2012 12:44 am

Mózg mi paruuuujeeeeeee!!! (taka lekcja do śniadania, od razu czuję sie 15 lat młodziej:D)
Ale szacun, przech*j jesteś, Ghoster (czasami:P)
We can excuse the fact that you slaughtered two yugoloths before you realized where you were, outsider, but you pronounced the name of our fair city \'Sijil\' not \'Sigil\', and there can be no excuse for that!
- her honor Rastina Tollin of the Guvners
Awatar użytkownika
Ghoster
Global Moderator
Posty: 497
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:08 pm

Jezu jak miło; na forum Conlangera by rzekli, iżem mało oryginalny i cofnąłem się w rozwoju jeśli chodzi o tworzenie języków. xd

A tak ogólnie to co myślicie o samym języku? Jestem tam ciekaw waszych opinii.
Obrazek
Awatar użytkownika
Corpselight
Rozdwojony Język
Rozdwojony Język
Posty: 132
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:18 pm
Lokalizacja: Sigil

Rychło w czas mi się przypomniało, że nijak nie skomentowałam kolejnej lekcji Githmary - wybacz :mrgreen:

Ciężko dokonać jakiejkolwiek oceny po dwóch lekcjach - ja nadal jestem pod wrażeniem samej złożoności języka i faktu, że z tego szaleństwa co chwilę wyłania się sprytna metoda, więc mam póki co podejście raczej bezkrytyczne. Może to dlatego, że nie posiadam żadnych (ponadpodstawówkowych :D) doświadczeń z językotwórstwem i każdą lekcję przyjmuję za efekt miliona godzin nieludzkiego wysiłku intelektualnego.

Język wydaje się mieć przyjemną morfologię - mam wrażenie, że po pewnym czasie nawet dość intuicyjną w obsłudze (chyba, że w kolejnych lekcjach obrodzi jakimś totalnym chaosem). Spodobało mi się zwłaszcza "ułatwienie" z przewidywalnymi opończami samogłoskowymi w odmianie przez liczby. No i teraz te obdarzone znaczeniem liczebniki - majstersztyk! Ciekawe, jak się sprawy mają powyżej dzięsięciu :>

Poza tym, lubię sobie te słowa czytać na głos :mrgreen: Wszystko brzmi ładnie, chociaż niektóre trójsamogłoskowe zlepki wymagają trochę gimnastyki, np. to "i" po "uy" odróżniające formę żeńską od męskiej w "Luy(i)jeygunn." Radzę sobie z nim czytając wersję męską tak, jakby zawierała na początku sylabę "luy", a w żeńskiej mam dwie przednie sylaby "lu-yi," ale to wszystko takie moje intuicyjne strzały. Myślę, że pomogłoby mi kilka podstawowych informacji dotyczących akcentowania :>
Awatar użytkownika
Ghoster
Global Moderator
Posty: 497
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:08 pm

Ciekawe, jak się sprawy mają powyżej dzięsięciu :>
11 - Qašfayd "قشفيد" - Jedenaście, nieregularny potwór pochodzący od rdzeni liczb "10" oraz "1";
12 - Xyekathāt "خيكتهات" - Dwanaście, liczba podwójna od słowa "sześć" (które samo w sobie jes liczbą mnogą od "trzy");
13 - Qašnirxakt "قشنرخكت" - liczba 10 wraz z 3;
14 - Uwfiymhāt "ءوفييمهات" - Liczba podwójna od "7";
15 - Xekāttiqwanumt "خكاتّقونمت" - Trzy razy pięć;
16 - Īlbaydhāt "إلبيدهات" - Liczba podwójna od liczby "8";
17 - Šeħroħ "شحرح" - Nieregularne;
18 - Ŧabrūħ "ثبروح" - Nieregularne;
19 - Liħdebri "لحدبر" - Nieregularne;
20 - Qyašniyrīhāt - "قيشنيريهات" - Liczba podwójna od "dziesięć".

Dalej większość to zasady pokroju "dziesiątki + jedności", a większe okrągłe liczby są nieregularne.
Wszystko brzmi ładnie, chociaż niektóre trójsamogłoskowe zlepki wymagają trochę gimnastyki
Never happens; Githmara nie dopuszcza trójsamogłoskowych zbitek (tak samo jak nie dopuszcza trójspółgłoskowych zbitek); "y" to spółgłoska słaba, czyta się ją jako [j], czyli polskie "j". Swoją drogą, trochę na modłę arabskiego dialektu plemienia Qurayš (w którym spisano Koran), półsamogłoski w Githmarze (to jest [w] oraz [j]) mają tendencję do zmieniania się w zwarcie krtaniowe, poniżej przykłady:
Niegdysiejsze Yonkitah "ينكته" - 'możliwie' (rdzeń ten sam co w "Githyanki") przeszło w Onkitah "ءنكته" (właściwie " 'onkitah", ale apostrof na początku słowa wygląda źle w łacince, więc go nie zapisujemy);
Urn "ءرن" 'matka', niegdysiejsza liczba mnoga Urnāyat "ءرنايت", dzisiaj Urnā'at "ءرنأت".

O akcencie rozpiszę się innym razem, bo dzisiaj już trochę późno. Najprostsza i najbardziej elementarna zasada to to, iż pada on głównie na samogłoski długie.

حهلا صمزئ
Ħuhilā ŝemzā' (pokój wam).
Obrazek
Awatar użytkownika
Corpselight
Rozdwojony Język
Rozdwojony Język
Posty: 132
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:18 pm
Lokalizacja: Sigil

Dziękuję :) Mógłbyś jeszcze dla wszystkiego podać transkrypcję "Luyjeygunn" i "Luyijeygunn" z zaznaczeniem akcentów?
Awatar użytkownika
Ghoster
Global Moderator
Posty: 497
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:08 pm

Nie do końca rozumiem co masz na myśli mówiąc "transkrypcja" - transkrypcja na polski, na IPA'ę? Transkrypcja na polski byłaby strasznie nieadekwatna, a wyglądałaby tak:
Luyjeygunn - "ليجيغنّ" - Lujdżyjgunn
Luyijeygunn - "ليجيغنّ" - Lujydżyjgun
A IPA'ę masz tutaj:
Luyjeygunn - "ليجيغنّ" - [ɭuj'ʤɘjˌgunː]
Luyijeygunn - "ليجيغنّ" - [ɭu.jɨ'ʤɘjˌgunː]
Obrazek
Awatar użytkownika
Corpselight
Rozdwojony Język
Rozdwojony Język
Posty: 132
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:18 pm
Lokalizacja: Sigil

Chodziło mi o IPA'ę, dzięki. Intuicyjnie wymawiałam dobrze wszystko oprócz "ɘj" 8-) "E" zawsze wymawiamy "ɘ"? Jeśli tak, to "Geŧāŧ" właśnie zaczął brzmieć sensowniej ;)
Awatar użytkownika
Ghoster
Global Moderator
Posty: 497
Rejestracja: sob paź 13, 2012 8:08 pm

"Geŧāŧ" wymawia się akurat jako [geθæːθ].
Ogólnie wymowa samogłosek wacha się w zależności od otoczenia.

"a" jest wymawiane zazwyczaj jako [æ], w porywach do przedniego [a], szczególnie przy laryngałach czy zwartych welarnych/uwularnych. Przy wargowych może też przyjąć formę [ʌ], ale to nie jest standard. Długie "a" to zazwyczaj po prostu [æː]

"u" o dziwo jest zawsze takie samo, , to samo z formą długą.

"i" to często , chociaż jeśli obok znajduje się [w] albo , może przyjąć formę kolejno [y]/[ɥ], a jeśli sąsiaduje z [j], zamienia się w [ɨ]. Długie "i" to zawsze [iː]

"e" (tak samo jak kolejna samogłoska) są już bardzo niestałe, podstawowa forma to [e], ale w bliskim towarzystwie przednich głosek otwartych (lub odpowiadających im spółgłosek) jest wymawiane jako [ɘ]. Na końcu słów może także przyjąć formę [ə], a po głoskach faryngalnych/faryngalizowanych także [ɐ]. Nie ma długiego "e".

"o" jako podstawę nosi [o], ale to nie zasada. W towarzystwie /[w] może się zamienić w [w]/[ʊ], a gdy blisko są głoski faryngalne, także [ɤ], bądź nawet [ɜ]. Nie ma formy długiej.

Ale to nie są absolutne zasady; jak już wspomniałem, język githzerai jest dość chaotyczny, czasami określone głoski mogą występować tylko w jednym słowie i to się tyczy także samogłosek, ot:
Rođħ - "رذح" - [rɶðħ] - Prośba, od rdzenia R-Đ-Ħ 'prosić, błagać, modlić się';
Şūrx - "ښورخ" - [ʪuːrχ] - "Dużo" (O, Darnath chyba poprawił czcionkę, bo "χ" się dobrze wyświetla);
Bi' - "بء" - [ɓiʔ] - "Poniekąd" (używane też jako "na przykład" bądź "albo").
Obrazek
ODPOWIEDZ
  • Informacje
  • Kto jest online

    Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość